Richard Hell

Richard Hell (born October 2, 1949) is the professional name of Richard Meyers, an American singer, songwriter, bass guitarist and writer. He is probably best-known as frontman for the early punk rock band Richard Hell & the Voidoids. Their 1977 album, Blank Generation, influenced many other punk bands. The title song is ranked as one of the all-time top ten punk songs by a 2006 poll of original British punk figures, as reported in the Rough Guide to Punk. Hell was an originator of the punk fashion look, the first to spike his hair and wear torn, cut and drawn-on shirts, often held together with safety pins.
Since the late eighties Hell has devoted himself primarily to writing, publishing two novels, as well as several other books. (http://en.wikipedia.org/wiki/Richard_hell)

… compere and poems …

com·pere (kŏm'pâr') Chiefly British
n.
The master of ceremonies, as of a television entertainment program or a variety show.

po·em (pō'əm)
n.
1. A verbal composition designed to convey experiences, ideas, or emotions in a vivid and imaginative way, characterized by the use of language chosen for its sound and suggestive power and by the use of literary techniques such as meter, metaphor, and rhyme.
2. A composition in verse rather than in prose.
3. A literary composition written with an intensity or beauty of language more characteristic of poetry than of prose.
4. A creation, object, or experience having beauty suggestive of poetry.

Other info
Before his time with the Voivods, Hell was in Television with his childhood friend Tom Verlaine (who played Pandora's 84). When he quit/was fired from Television he started the Heartbreakers, together with Johnny Thunders (also on Pandora's 84).

Announcements 1983

First announcement in Oor magazine 1983/14


Second announcement in Oor magazine 1983/15


Third announcement in Oor magazine 1983/16


First Mojo advertisement for Pandora's 83 in Oor magazine 1983/16


Fourth announcement in Oor magazine 1983/17


Second Mojo advertisement in Oor magazine 1983/17


Third Mojo advertisement in festival booklet

Announcements 1984

Announcement in Oor magazine 1984/16

Announcements 1985

First announcement in Vinyl 1985/7+8

Second announcement in Vinyl 1985/9

First announcement in Oor magazine 1985/17


Second announcement in Oor magazine 1985/18


Third announcement in Oor magazine 1985/19

Fatal Flowers

Amsterdamse rockband die in de tweede helft van de jaren tachtig de belangrijkste exponent is van de 'Amsterdamse gitaarschoolen één van de beste Nederlandse groepen van het decennium. Meest bekende bandlid is de dromerig ogende voorman Richard Janssen, die met zijn melancholische blik de harten van vele vrouwen sneller doet kloppen. (http://www.popinstituut.nl/biografie/fatal_flowers.514.html)
One of the most important Dutch rock bands of latter part of the eighties that spearheaded the 'Amsterdam guitar sound'. (http://www.hollandrocks.nl/bio/bz514.html)

Scheduled
Saturday, 12 October 1985, "Dance Hall", 21:00 - 21:50 (time slot shared with L'Attentat)

Line up
Richard Janssen – guitar, vocals; Dirk Heuff – guitar; Marco Braam – bass; Henk Jonkers – drums

Set list
00 Billy

00 Little man

00 Crying over sin

01 Rip off
02 It's all over now, baby blue
03 Billy
04 Little man
05 Cryin' over sin
06 We thought they loved you
07 One track mind (together with L’Attentat)
(http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/fatal_flowers_sessie.html)

Recording
Tracks 01 - 06 were recorded and broadcast on radio. Catch the stream here: http://3voor12.vpro.nl/programmas/afleveringen/7733247

Other info
L'Attentat shared a timeslot with the Fatal Flowers. The Fatal Flowers started off, after half an hour L'Attentat joined them for one song and then finished their set alone.

Een succesvol jaar wordt in stijl afgesloten met een legendarisch concert op 12 november tijdens het Pandora Festival in Rotterdam, waar de band in een half uurtje door een set nummers raast. (http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/frameFF.html)

De slagwerkgroep Paleis van Boem, de trashformatie l’Attentat en de gitaarband Fatal Flowers zijn dit jaar de Nederlandse Inbreng op Pandora’s Music Box op 11 en 12 oktober in de Rotterdamse Doelen. Opvallend is de uitverkiezing van het Amsterdamse Fatal Flowers. De groep bestaat pas een half jaar en heeft slechts zo'n veertig keer opgetreden. "Een teken dat we op de goede weg zijn," zegt manager Jan Knuivers. De uitdrukking “wat goed is, komt snel" is zeker op Fatal Flowers van toepassing. De band wist al spoedig na de oprichting een contract los te peuteren bij de platengigant WEA. (Algemeen Dagblad, 29 september 1985) (http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/fatal_flowers_pandora2.html)

Fatal Flowers are playing at Pandora's Music Box at 9pm on the 12th. The Festival is on for two days (October 11 and 12) with concerts starting at about llpm and going on until 4am. Both days were sold out last year with some 4,000 people attending each night. De Doelen Complex, Schouwburgplein 50, Rotterdam (010-132490). (gedeelte uit een artikel over Pandora oktober 1985) (http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/fatal_flowers_pandora.html)

Terug naar de jaren '60
AMSTERDAM - "Wat goed is komt snel," zo luidt het spreekwoord. Dat is van toepassing op de hoofdstedelijke rockgroep Fatal Flowers. Negen maanden geleden bestond de formatie nog niet, ruim vijf maanden later lag de eerste titelloze mini-elpee al in de winkels.
Fatal Flowers is één van de vier Nederlandse afgevaardigden op de derde editie van het Rotterdamse popfestival Pandora's Music Box. Weliswaar moet de groep de toebedeelde vijftig minuten speeltijd delen met de eveneens uit Amsterdam afkomstige L'Attentat, toch is het een stuk erkenning. "Pandora is een heel goed initiatief," zegt Richard Janssen, de gitarist en zanger van Fatal Flowers. "Er zijn veel groepen te horen die normaal niet in zo'n grote zaal spelen en dus niet zoveel publiek bereiken als op Pandora."
"Ik denk dat Fatal Flowers aardig aansluit bij de lijn van Pandora en daarom ook voor het festival is gevraagd. De gitaar staat bij de nieuwe groepen weer in het middelpunt van de belangstelling. Dat zie je bij Fur Bible, Green On Red, The Long Ryders, maar ook bij L'Attentat en bij ons. Al zijn die groepen niet identiek aan elkaar, er zijn wel overeenkomsten."
Fatal Flowers maakt inderdaad gitaarrock. Het viertal grijpt daarbij terug naar de muziek uit de jaren zestig, van The Byrds, Neil Young en alle andere groten. Toch streeft de groep een eigen geluid na. Fatal Flowers speelt tijdens concerten behalve eigen materiaal, nummers van Jimi Hendrix en Bob Dylan, twee heel verschillende artiesten.
"Dat zijn twee extremen," zegt Richard Janssen. "Die nummers kun je alleen op het podium naar elkaar toe laten groeien. Je kunt beter een paar keer op het podium onderuit gaan dan in de oefenruimte te blijven zitten. Als je iets wilt bereiken, moet je zoveel mogelijk spelen."
"Wij fixeren ons echt niet zo erg op de jaren zestig. Alles wat er na 1960 is gebeurd wordt ook meegepikt. We zijn beïnvloed door de nummers, maar niet door het geluid van die periode. Je zult ons niet zien zoeken naar twintig jaar oude versterkers. We spelen gewoon op moderne dingen."
"Ik zal morgenavond nog zenuwachtiger zijn dan ik normaal voor een optreden ben," stelt Richard Janssen. Ik wil zien hoe Fatal Flowers er internationaal voorstaat. Het is nu voor het publiek makkelijker om ons te vergelijken met buitenlandse groepen van dezelfde stroming. Een Nederlandse muzikant is in ieder geval niet per definitie stommer dan een muzikant uit Engeland of Amerika."
"Alle groepen in ons genre in Nederland hebben een gemiddelde leeftijd van 24 jaar of ouder. Er moet vlug nieuwe aanwas komen anders bloedt popmuziek dood. De popmuziek is een beetje aan het vergrijzen. Ik wacht op die jongens van een jaar of 18, 19 die een gitaar oppikken en eenvoudige nummers beginnen te schrijven. Zo zijn wij ook begonnen." (David Kleijwegt, Algemeen Dagblad 11 oktober 1985) (http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/fatal_flowers_ad85.html)

Fatal Flowers in stroomversnelling
De Amsterdamse popgroep Fatal Flowers is één van de formaties die optreden op Pandora's Musicbox. De band heeft acht maanden na oprichting al veel bereikt. Ze heeft een plaat uitgebracht op het WEA-label, was uitgebreid op de VPRO-radio te horen en ze is te beluisteren op het Pandora festival. Geluk of kwaliteit?
Op hun gelijknamige mini-elpee maken de vier heren melodieuze popmuziek. Nummers met pakkende refreinen en mooie zang. Herkenbare pop die duidelijk haar wortels heeft in de zestiger jaren. Heel aangrijpend is het nummer Billy, dat eind september op single uitkomt.
Fatal Flowers onderscheidt zich van stadgenoten Claw Boys Claw door een veel gepolijster geluid. Daarvoor is zeker producer Craig Leon medeverantwoordelijk. Leon produceerde eerder platen van de Amerikaanse rocker Moon Martin.
'Fatal Flowers is op de juiste tijd met de juiste muziek begonnen', vertelt manager Jan Kluivers. Daarnaast heeft de groep mazzel gehad. Het is voor een band vaak moeilijk om op eigen kracht vooruit te komen, ook al is ze goed. De muzikanten van Fatal Flowers werden echter door de Syndicate of Melodies in huis gehaald.
Dit Syndicate is een klein Nederlands managementbureau en platen- en cassettelabel. Tevens haalt het buitenlandse bands naar Nederland. Contacten van de Syndicate in Amerika en bij platenmaatschappij WEA hebben de Flowers in een stroomversnelling gebracht. De sessie voor de VPRO in mei van dit jaar zou, volgens Kluivers, eveneens via via tot stand zijn gekomen.
Het managementbureau heeft zelf ook veel geluk gehad. De Syndicate stelde in 1977 weinig voor. Totdat de aan hen verbonden The Thought in 1982 plotseling populair werd in Amerika. Deze band coverde met succes I had too much to dream tonight van de Amerikaanse jaren zestig-band The Electric Prunes. Door het geld dat dit succes opleverde, kon de organisatie haar activiteiten uitbreiden.
De volgende stap voor Fatal Flowers is een tour door Europa. Nederland is de groep te klein geworden. (Jan Hensels, Terrazza 20 september 1985) (http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/fatal_flowers_terrazza.html)

Fatal Flowers geselecteerd voor Pandora's Music Box
Onze wortels steken nog stukje in jaren zestig
BUSSUM--"We hebben gewoon mazzel gehad," zo vat Marco Braam de snelle doorbraak van de Amsterdamse rockgroep Fatal Flowers samen. Dat daar natuurlijk wel het vermogen bij komt om prachtige rockliedjes te schrijven laat hij aan het oordeel van anderen over. Met zijn halflange haar en brilletje zou de bassist vijftien jaar geleden het prototype geweest zijn van de radikale studenten-activist. Maar in 1985 is het beginnen van een rockbandje een van de meest logische dingen die je na je middelbare school kunt doen.
Zeventigduizend rockgroepen telt ons land volgens een inventarisatie die eerder dit jaar in opdracht van het ministerie van WVC werd uitgevoerd. Slechts enkele honderden daarvan treden regelmatig op en maken af en toe een plaat. De werkelijke top is op de handen van twee vingers te tellen.
Des te opmerkelijk is het verhaal van de Fatal Flowers; Een jaar geleden bestond de groep nog niet eens. Eind 1984 komen vier muzikanten, die stuk voor stuk al in verschillende bandjes gespeeld hebben, bij elkaar. Samen blijken ze toevallig 'de juiste muziek op het juiste moment' te maken. De groep wordt opgepakt door een management met 'de juiste kontakten' en een kontrakt met platengigant Warner Brothers is het gevolg.
In Chinees-Indisch Restaurant Azië, waar de groep voor aanvang van een concert in een Goois jongerencentrum nog een hapje eet, blijft Marco Braam er nuchter onder: "Van het een komt het ander. We zijn gewoon begonnen met de muziek die wij mooi vinden. Dan blijken er mensen te zijn die er net zo over denken. Daardoor ga je vaker spelen en dat is helemaal te gek. Het geld is pas de laatste sport van de ladder. Het is nu veel belangrijker dat we onze naam nog wat verder opschroeven."
Een half uur later breekt Marco voor de honderd bezoekers in het jeugdhonk al tijdens het eerste nummer een snaar. Het wordt een optreden met technische hindernissen maar met het vuur van een ouderwetse rockband. Henk Jonkers trommelt in navolging van Charlie Watts op een drumstel met slechts één tom-tom. Sologitarist Dirk Heuff oogt met zijn petje scheef op het hoofd en een sigaret aan de onderlip als een Jean Paul Belmondo-achtig schoffie. En frontman Richard Janssen is de authentieke jeans-rocker.
"Dit is rock 'n' roll," roept een van de bezoekers bijna verbijsterd uit. In een tijd dat de discodreun de popmuziek monopoliseert zijn pakkende melodieuze rocksonga zeldzaam geworden. In Amerika werpt een groeiend aantal bands (als REM, Green on Red, etc.) zich momenteel op het oude handwerk. Ook Fatal Flowers fabriceert dergelijke songs. Op hun debuutplaat zijn de nummers Fatal Flower, Midnight Train en vooral Crying over Sin liedjes van het type dat sinds de jaren zestig bijna niet meer gemaakt is.
Marco: "Ik hou van die oude muziek ja, het zou idioot zijn om dat te ontkennen. Misschien komt dat wel juist door die melodieen." Ik ben helemaal gek van melodieen." ,,Maar we willen beslist niet de jaren zestig kopieren," zigt Dirk Heuff, bang als hij is dat zijn groep weer het revival-etiket opgeplakt krijgt. "Kijk, we zijn allemaal zo rond een jaar of vierentwintig. Dan heb je het nog een beetje meegemaakt, he. De wortels steken nog een stukje in de jaren zestig. Maar we zijn net zo goed beinvloed door de reggae of de punk. En we grijpen al helemaal niet terug naar dat spirituele van de sixties."
Richard Janssen: "Na de punktijd zijn veel muzikanten aan het experimenteren geslagen. Dan krijg je op een gegeven moment geforceerde toestanden. Ten eerste verdwijnt het gevoel helemaal uit de muziek. En ten tweede wordt het vaak gepresenteerd als intellectueel of technisch hoogstaand. Onze muziek ontstaat vanuit een liedje dat iemand op z'n zolderkamertje schrijft. En daar wordt in de oefenruimte verder aan gewerkt."
"Ja, natuurlijk vind ik de oude Dylan goed. Vooral door die eenvoud. Als je wat gitaar zit te spelen en je pakt een paar akkoorden, dan denk je soms 'waar ben ik mee bezig, dit is al honderden keren gedaan'. Maar sla je dan zo'n Dylan Songbook open, dan zie je dat hij met diezelfde akkoorden wel tien liedjes geschreven heeft. En die fluit je allemaal mee, zonder dat je een moment denkt: 'Hé, alweer hetzelfde akkoordenschema'. Dat geldt ook voor de oude Stones. Heel inspirerend. Het is toch moeilijker om met drie akkoorden een song te schrijven die blijft staan, dan om met een reeks ingewikkelde jazz-grepen een fijn lopend nummer te maken. Maar nu trap ik natuurlijk een open deur in."
De song, dat is de rode draad die door ieder gesprek met de Fatal Flowers loopt. Het liedje en het melodietie. Madonna's verwelken, dubmixen vergaan maar de good old rocksong blijft bestaan. Frontman Richard Janssen: "De mensen weten gewoon niet meer hoe ze op onze muziek moeten dansen. Dat komt door die snare-terreur in de disco's. Je kunt tegenwoordig met het meest stompzinnige nummer aankomen, zolang je maar een vette Linn-drum op de afterbeat laat knallen. Dan weet iedereen wel van het rechterbeen op het linkerbeen te huppen." (Peter Bruyn, Haarlems Dagblad 15 oktober 1985) (http://home.planet.nl/~madierkx/fatalflowers/fatal_flowers_haarlem.html)


Article from festival booklet

Echo & the Bunnymen

Echo & the Bunnymen are an English post-punk group, formed in Liverpool in 1978. Their original line-up consisted of Ian McCulloch, Will Sergeant and Les Pattinson, supplemented by a drum machine assumed by many to be "Echo", though the band denies this. (http://en.wikipedia.org/wiki/Echo_%26_The_Bunnymen)

Scheduled
Saturday, 12 October 1985, "Big Hall", 00:20 - 02:00

Line up
Ian McCullough – vocals & guitar; Will Sergeant – guitar; Les Pattison – bass; Pete de Freitas – drums

Set list
01 She cracked (Modern Lovers cover)
02 All that jazz
03 Heads will roll
04 Friction (Television cover)
05 The back of love
06 My kingdom
07 In the midnight hour (Wilson Pickett cover)
08 Angels and devils
09 It's all over now, baby blue (Bob Dylan cover)
10 Bedbugs and ballyhoo
11 The killing moon
12 The cutter
13 Villiers Terrace
14 Run, run, run (Velvet Underground cover)
15 Thorn of crowns
16 Heaven up here
17 Crocodiles
18 Soul kitchen (Doors cover)
19 Do it clean
(http://www.angelfire.com/wy2/setlists/page7.html)

Recording
I have a complete lossless (flac) audience recording. I also have a radio recording of tracks 05 – 10 and some more on a tape somewhere. If I remember correctly, it’s tracks 04, 14, 18 and 19, but my tapes are about 10,000 miles away so I can’t check. A radio recording of tracks also 05 - 17 exists, approx 60’.

Other info
Een fantastisch concert tijdens Pandora's Music Box [1985] in de Doelen van Rotterdam heeft destijds grote indruk op mij gemaakt. Vanaf die tijd ben ik fan en nog steeds luister ik vaak naar hun albums. (gish, http://www.musicmeter.nl/album/2637/info/117)

Big Mac (and Les Pattison) on stage at Pandora's 85 (photo by Marcel Snoek - huge thanks to Jeroen)

Article from festival booklet


Excerpt from article from Vinyl magazine 1985/11, discussing Pandora's 85

Tex & the Horseheads

One of the wilder exponents of cow-punk, Tex and the Horseheads are spiritual kin to the Gun Club. And while they lean towards a very punky image (lead singer Texacala Jones dresses like a female Stiv Bator; on the first album, the bassist's name is Smog Vomit and the drummer is Rock Vodka), their playing is fairly coherent. Mixing mutant blues (even a cover of Jimmy Reed's "Big Boss Man") into the first album's punk-country-rock blender, Tex and the Horseheads have a convincingly strong sound, but are a few pints short on material. (http://www.trouserpress.com/entry.php?a=tex_and_the_horseheads)

Scheduled
Friday, 11 October 1985, "Big Hall", 24:00 - 01:00

Line up
Texacala Jones – vocals; Mike Martt – guitar; Greg "Smog Vomit" Boaz – bass; Rock Vodka – drums

Set list
Unknown

Recording
Unknown. The album Tot Ziens - Live in Holland (Enigma, 1986) was not recorded at Pandora's Music Box, although the picture on the front cover was taken there.



Other info

I was in the eightys at pandoras box in netherlands, huge lots of bands playing there, we looked in the program and saw - Tex and the horseheads - I haven´t known before something from these band, so we go for have a look.IT WAS THE BEST GIG on the whole festival. A concert I will never forget. Fuckn Great...!!!
The greatest gig coming out of hell on pandoras box doelen.That was fun pure (confetty, http://viewmorepics.myspace.com/index.cfm?fuseaction=viewImage&friendID=27534331&albumID=0&imageID=1419076)


Article from festival booklet


Tex on stage at Pandora's 85 (Vinyl magazine, 1985/11)


Tex on stage at Pandora's 85 with the Legendary Stardust Cowboy watching from the side (Vinyl magazine, 1985/11)


Tex on stage at Pandora's 85 (Oor magazine, 1985/21)


Tex on stage at Pandora's 85 (photo: Lex van Rossen). This picture was used on the front cover of Tot Ziens - Live in Holland.


Photographer Lex van Rossen posing in front of his favourite concert picture, showing Tex on stage at Pandora's 85.

"Nee, ik heb geen moeite mijn eigen favoriet aan te wijzen. Ik hou van deze foto van Tex and the Horseheads. Toen ik haar zag was ik meteen verkocht. Het was heel aandoenlijk: ze was heel erg dronken. Ik vind de vormen mooi: die kronkel in het snoer en die vlek op het podium. Voor mijn gevoel heb ik The Beauty en The Beast in één foto weten vast te leggen."
Erik van den Berg (OOR): "Ik heb Tex een aantal keer gezien. Dat geeft de foto voor mij een meerwaarde. Het lijkt wel of ze poseert. Maar ze ligt gewoon op het podium. Toch is het een intiem moment. En die vlek is heel rock 'n' roll. Ik vind het een sexy foto." (Lex van Rossen, http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/22455643)


Tex on stage at Pandora's 85 (photo Cor Jabaaij, http://www.corjabaaij.nl/)

John Martyn

John Martyn (born Iain David McGeachy on September 11, 1948 in New Malden, Surrey, England) is a British singer-songwriter and guitarist. (http://en.wikipedia.org/wiki/John_Martyn)

Scheduled
Friday, 11 October 1985, "Big Hall", 22:30 - 23:30

Line up
John Martyn – guitar, vocals; Foster Paterson – keyboards; Alan Thomson – bass

Setlist
Unknown

Recording
Unknown

Other info


Article from festival booklet

Willem Venema

Ik heb in de loop der jaren gewerkt als stagemanager bij o.a. AVRO’s Grand Gala Du Disque, KRO’s Rocktempel, VARA’s Popzien, New Pop-Rotterdam, Schuttorf Open-Air (Duitsland), Torhout/Werchter (Belgie), Parkpop-Den Haag (van editie 0 tot heden), Pinkpop tot mijn ontslag bij Live Nation, en Metropolis-Rotterdam.
En ik was (mede-)initiator/oprichter/programmeur van “Pandora’s Music Box” midden jaren tachtig, “Ein Abend In Wien” in 1991 en “A Campingflight To Lowlands Paradise” van 1993 tot eveneens mijn ontslag bij Live Nation. (http://www.wvenema.nl/?p=64#more-64)

"Ik bemoei me met van alles." Zo heeft Venema zich in het verleden bemoeid met artiesten als Herman Brood, Claw Boys Claw, Candy Dulfer, de Heideroosjes en Urban Dance Squad. (http://3voor12.vpro.nl/3voor12/stadskanaal/deskundigen.shtml)

Of course Lowlands is partly modeled after the famous Roskilde Festival in Denmark. But its roots also go back to the hippy days of 1967, when an embryonic indoor version was held in Utrecht. Similar (indoor) pop festivals with theatrical and absurd highlights were held in Rotterdam in the 80s (Pandora’s Music Box) and early 90s (Ein Abend in Wien). Creator of these last two festivals was Willem Venema while working for Holland’s largest agency Mojo. In 1993 Venema initiated the first edition of Lowlands. It attracted nine thousand people. Nowadays around forty to sixty thousand people make the annual pilgrimage to Biddinghuizen. Many buy their tickets even before the programme is announced. For them the unique atmosphere has become a yearly must.
http://www.dutchsound.nl/page.php?pageAlias=dsnl.news&newsId=1430


Article from Oor magazine (1985/20)


Venema amid his record collection on the cover of Robert Haagsma's book Vinylfanaten (Vinyl Freaks), Spectrum, 2006. Find the complete chapter on Venema here: http://www.wvenema.nl/?p=65#more-65